Biografia polityczna członków Stowarzyszenia "Porozumienie Katowickie 1980"

Kazimierz Biskupek

ur. 7 IX 1953 w Katowicach. Ukończył ZSZ przy Przedsiębiorstwie Transportowo-Sprzętowym Budownictwa Transbud w Tychach (1971).

1968-1982 zatrudniony w PTSB Transbud w Katowicach-Brynowie Oddział 3 w Tychach, 1972-1974 zasadnicza służba wojskowa, w 1976 uzyskał kwalifikacje mistrza samochodowego-mechanika silników samochodowych.

30 VIII – 3 IX 1980 współorganizator strajku w Transbudzie w Tychach, przewodniczący KS; od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w Transbudzie w Katowicach-Brynowie, następnie sekretarz KZ; w VII i XII 1981 delegat na I i II WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, delegat na I KZD; współzałożyciel Regionalnej Sekcji Transportu „S”.

Po 13 XII 1981 kolporter prasy podziemnej, m.in. „Tygodnika Wojennego” i „Tygodnika Mazowsze” na terenie Tychów (we współpracy z Piotrem Kuchtą); 13 V 1982 organizator 15-min. strajku w zakładzie, zwolniony dyscyplinarnie z pracy, 14 V 1982 zatrzymany, aresztowany, przetrzymywany w AŚ w Gliwicach, 3 VI 1982 skazany wyrokiem Sądu Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu na sesji wyjazdowej w Katowicach na 1 rok więzienia, osadzony w ZK we Wrocławiu, współredaktor gazetki więźniów „Igła”, 7 II 1983 zwolniony warunkowo, następnie pod dozorem kuratora sądowego. Od 1983 zatrudniony w Miejskim Przedsiębiorstwie Oczyszczania w Tychach; w 1983 kilkakrotnie przesłuchiwany w KW MO w Katowicach.

Od X 1983 na emigracji w RFN; od 1984 zatrudniony w Auto House Piper w Aachen. 1985-1990 współzałożyciel i członek Zarządu Arbeitsgruppe Solidarnosc Eschweiler w Aachen, współorganizator pomocy dla Solidarności Walczącej w Polsce, wystaw poświęconych „S” oraz demonstracji przed polskimi placówkami w Kolonii i Bonn w rocznice 13 XII i podczas przyjazdu delegacji rządowych PRL; w 1988 współorganizator I Zjazdu Europejskiego Porozumienia Organizacji Wspierających „S” (CSSO), w 1990 ostatniego Zjazdu w Aachen; w 1990 organizator pomocy finansowej dla Tyskiego KO (maszyna drukarska i pieniądze).

18 V-29 XI 1982 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Katowicach w ramach SOR krypt. Oportuniści.

Encyklopedia Solidarności
Oprac. Halina Żwirska

Jan Cegielski

ur. 20 VI 1950 w Sobótce k. Wrocławia. Ukończył ZSZ w Lęborku (1968), podczas służby w jednostce wojskowej w Słupsku Szkołę Wojsk Lotniczych w Zamościu (1970).

1968-1972 zatrudniony w Zespole Zakładów Przemysłu Drzewnego w Lęborku, 1972-1976 w przedsiębiorstwie Mostostal Zabrze Zakład Montażowo-Produkcyjny Katowice, 1976-1977 w Bielskiej Fabryce Maszyn Włókienniczych Befama w Bielsku-Białej, 1977-1982 w Zakładzie Produkcyjno-Montażowym Mostostal Będzin SA w Będzinie na terenie Stalowni Huty Katowice.

29-31 VIII 1980 uczestnik strajku w HK, członek KS w Mostostalu, następnie MKS w HK; od IX 1980 w „S”; członek KZ w Mostostalu, członek MKR Katowice z siedzibą w HK, następnie MKZ Katowice, do 30 IX 1981 oddelegowany do pracy związkowej: kierownik Działu Interwencji i Działu Prawnego w MKZ Katowice, uczestnik zebrań założycielskich w przedsiębiorstwach, od 1 X 1981 ponownie zatrudniony w Mostostalu Będzin, wiceprzewodniczący KZ „S”.

13 XII 1981 zatrzymany w Dąbrowie Górniczej, po rewizji w mieszkaniu przewieziony do KM MO w Dąbrowie Górniczej, tam pobity, przewieziony do KM MO w Będzinie, następnie internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelcach Opolskich (uczestnik głodówki o status więźnia politycznego), od 19 III 1982 w Zabrzu-Zaborzu, 5 V – 21 VI 1982 hospitalizowany w PSK nr 2 w Zabrzu (skierowany tam przez MCK), 21 VI 1982 przewieziony do sanatorium w Goczałkowicach, skąd 24 VI 1982 uciekł (ucieczkę zorganizował Andrzej Borek), do 22 VIII 1982 w ukryciu; w tym czasie współorganizator RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, organizator zebrania założycielskiego w szpitalu w Katowicach przy ul. Warszawskiej, kierownik RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Po opublikowaniu 22 VIII 1982 w „Wolnym Związkowcu” Oświadczenia RKW zatrzymany w Sosnowcu, przewieziony do AŚ KW MO w Katowicach (przez tydzień bity do utraty przytomności podczas kąpieli), 29 IX 1982 osadzony w AŚ w Katowicach, nast. w AŚ w Warszawie, 20 X – 20 XII 1982 w szpitalu przy AŚ w Warszawie na Oddziale Psychiatrii Sądowej, następnie przeniesiony do Katowic do budynku SB przy ul. Mariackiej, 3 III 1983 wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach skazany na 3 lata więzienia, osadzony w ZK w Łodzi i Barczewie, zwolniony na mocy amnestii 20 VIII 1983; 23 VIII 1982 zwolniony z pracy. Do I 1984 bez zatrudnienia, I 1984 – IX 1988 zatrudniony w PKP Wagonownia w Katowicach. 1983-1988 zaangażowany w pomoc dla represjonowanych i ich rodzin, organizator zbiórek pieniędzy, od 1984 działacz Duszpasterstwa Ludzi Pracy w parafii św. Tomasza Apostoła w Sosnowcu-Pogoni. 1988-2008 na rencie.

W 1989 członek KO w Sosnowcu, uczestnik kampanii wyborczej, kolporter ulotek, organizator spotkań przedwyborczych kandydatów KO „S”. Od V 2007 pracownik Koksowni Przyjaźń Sp. z o.o. w Dąbrowie Górniczej. Od V 2008 ponownie w „S”.

13 II 1981 – 3 VIII 1982 rozpracowywany przez Wydz. III biuro C MSW w Warszawie i Wydz. V KW MO w Katowicach w ramach KE krypt. „Tułacz”; do 1984 w ramach SOS/SOR krypt. „Tułacz”; 1984-1988 w ramach SOR krypt. „Niepokorny”; do 15 VII 1988 przez Wydz. V WUSW w Katowicach w ramach KE krypt. „Uparty”.

autor: Halina Żwirska

Odznaczony:

  • 29.06.2012 - KRZYŻEM WOLNOŚCI I SOLIDARNOŚCI
  • 14.03.2016 - Nadano status osoby represjonowanej z powodów politycznych
  • 24.11.2016 - Medalem „Pro Patria’’
  • 27.05.2019 - MEDALEM STULECIA ODZYSKANEJ NIEPODLEGŁPŚCI
  • 7.08.2020 - KRZYŻEM OFICERSKI ORDERU ODRODZENIA POLSKI

Lesław Frączek

ur. 11 III 1935 we Lwowie. Absolwent Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, Wydział Metalurgiczny (1957).

W 1958 pracownik Huty Florian w Świętochłowicach, 1959-1960 Zakładu Mechanicznego Łabędy w Gliwicach, 1961-1963 Huty Warszawa, 1963-1966 Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie; od 1967 w Katowicach, 1967-1969 zatrudniony w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej, 1970-1971 w Zakładzie Elektronicznej Techniki Obliczeniowej Budownictwa, 1971-1973 w Głównym Instytucie Górnictwa, 1974-1981 w Centralnym Ośrodku Informatyki Górnictwa. 1955-1971 w PZPR.

Od IX 1980 w „S”, członek Komitetu Założycielskiego w COIG, następnie KZ.

14-15 XII 1981 uczestnik strajku w COIG, członek KS; zwolniony z pracy. 15-16 XII 1981 doradca KS w KWK Wujek; 16 XII 1981 – 28 VI 1989 w ukryciu na południu Polski. 1982-1990 członek Solidarności Walczącej, łącznik (m.in. z Wrocławiem), kolporter prasy podziemnej, m.in. „Wolnych i Solidarnych” oraz „Solidarności Walczącej”.

Od 1990 przywrócony do pracy w COIG. Od 1998 członek KZ „S” w COIG. 1990-1992 rezydent Partii Wolności w Katowicach. Od 2000 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

autor: Weronika Rudnicka

Ireneusz Gajos

ur. 21 II 1950 w Nowej Wsi k. Nagłowic. Ukończył Zasadniczą Szkołę Górniczą w Dąbrowie Górniczej (1967), Wojskową Szkołę Radiotechniczną w Chorzowie (1971).

1967-1968 zatrudniony w KWK Kleofas w Katowicach, 1968-1969 w KWK Czeladź, 1969-1970 w Hucie Metali Nieżelaznych w Katowicach-Szopienicach, 1970-1971 w KWK Czerwone Zagłębie w Zagórzu k. Sosnowca; 1971-1973 zasadnicza służba wojskowa; 1973-1974 zatrudniony w Katowickim Przedsiębiorstwie Robót Telekomunikacyjnych w Katowicach, 1975-1983 w Kombinacie Metalurgicznym Huta Katowice w Dąbrowie Górniczej. W III 1968 uczestnik wieców studenckich w Katowicach, zatrzymany na Rynku, pobity w czasie przesłuchania, zwolniony z pracy.

W VIII 1980 uczestnik strajku w Hucie Katowice, od IX 1980 w „S”, wiceprzewodniczący Komitetu Założycielskiego na Wydz. T-56, następnie przewodniczący Komisji Wydziałowej. W 1981 w KPN; przewodniczący KOWzP w HK, członek Komitetu Regionalnego KOWzP w Katowicach; współredaktor pism niezależnych „Wiadomości Solidarności” oraz „Informator KPN”.

12/13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelcach Opolskich, następnie w Zabrzu-Zaborzu (uczestnik buntu internowanych), Grodkowie, Uhercach (uczestnik 7-dniowej głodówki), zwolniony 12 XII 1982. W III 1983 zwolniony z pracy, następnie zatrudniony w Dąbrowskiej Fabryce Obrabiarek, w 1985 w Spółdzielni Remontowej Remont w Dąbrowie Górniczej. W 1983 współorganizator pomocy dla uwięzionych, wakacji w Gdańsku w 1984 dla dzieci więzionych działaczy podziemia. 1983-1989 drukarz ulotek, kolporter pism podziemnych (m.in. „Regionalny Informator Solidarności”, „Głos Śląsko-Dąbrowski”, „Jesteśmy”, „Górnik Polski”); uczestnik spotkań działaczy podziemnych struktur „S” w Krakowie-Mistrzejowicach; współpracownik Dąbrowskiej Grupy Działania KPN. W l. 80. uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy kościele Niepokalanego Poczęcia NMP w Sosnowcu-Sielcu. 1986-1990 ponownie zatrudniony w DFO.

1990-2010 zatrudniony w Zakładzie Automatyzacji w KM HK (od 2001 HK Zakład Automatyzacji, od 2010 ZA w ArcelorMittal Poland) w Dąbrowie Górniczej. 1989-1992 i 1994-2004 przewodniczący Grupy Działania KPN w Dąbrowie Górniczej, 1992-1994 z-ca szefa Okręgu Śląskiego w ramach Obszaru V KPN. W 1992 pełnomocnik ds. rejestracji ZZ Kontra, członek Komitetu Założycielskiego, działacz do 2009. Od 2010 na emeryturze.

1985-1989 rozpracowywany przez p. V RUSW w Dąbrowie Górniczej w ramach SOR krypt. „Regler”.

autor: Halina Żwirska

Krzysztof Gosiewski

ur. 24 VI 1939 w Mikołowie. Absolwent Politechniki Śląskiej (1962), w 1972 doktorat, w 1996 habilitacja na Politechnice Warszawskiej.

1962-1966 zatrudniony w Katedrze Urządzeń i Układów Automatyki PŚ, 1966-1997 w Instytucie Chemii Nieorganicznej w Gliwicach.

Od jesieni 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w IChN, następnie KZ.; członek władz krajowych Ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki „S”; od X 1981 kierownik Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy ZR Śląsko-Dąbrowskiego w Katowicach.

13 XII 1981 organizator kilkugodzinnego strajku w Hucie 1 Maja w Gliwicach, następnie współorganizator redakcji podziemnego „Regionalnego Informatora Solidarności”. 6 II 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu i Nowym Łupkowie, 21 VIII 1982 zwolniony. 1982-1988 redaktor, autor w „RIS” (ps. Wiktor Solski, Alfred Kijowski, Dyżurny); 1982-1988 współpracownik RKK, nast. RKW Regionu Śląsko-Dąbrowskiego; do 1985 reprezentant Regionu w tzw. zespole merytorycznych TKK; organizator niezależnej akcji kontroli frekwencji w 1984 w wyborach do rad narodowych i w 1985 do Sejmu PRL w Regionie Śląsko-Dąbrowskim. W 1984 i 1985 2-krotnie zatrzymany na 48 godz. W II 1989 uczestnik II Zgromadzenia Działaczy „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie.

1989-1993 przewodniczący KZ „S” w IChN w Gliwicach; 1989-1991 wiceprzewodniczący Krajowej Sekcji Nauki „S”. W 1990 z-ca redaktora naczelnego tygodnika ZR „ABC”. 1989-1991 członek Zarządu Okręgowego SDP w Katowicach. Od 1994 przewodniczący rady redakcyjnej „Zeszytów Historycznych Solidarności Śląsko-Dąbrowskiej”. 1997-2008 prof. w Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie na Wydz. Ochrony Środowiska, od 2006 docent w Instytucie Inżynierii Chemicznej PAN w Gliwicach.

Wyróżniony Nagrodą Fundacji Polcul (1987), odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (2007).

1976 – 20 VII 1978 rozpracowywany przez Wydz. II KW MO w Katowicach w ramach SOS krypt. „Sportowiec”; 1983 – 24 IV 1987 przez Wydz. V-2 WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. „Klecha”; 22 X 1987 – 11 XII 1989 przez Wydz. V-2/Inspektorat II WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. „Kierownik”.

autor opracowania: Robert Dyja

Jacek Jagiełka

ur. 27 VIII 1949 w Inowrocławiu. Ukończył LO im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu (1968), absolwent Richland Community College w Dallas (1988).

W 1966 podczas obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski uczestnik akcji malowania haseł, zatrzymywany i przesłuchiwany. 1968-1969 pracownik Przedsiębiorstwa Elektryfikacji Rolnictwa w Bydgoszczy; 1969-1971 zasadnicza służba wojskowa; 1971-1975 stażysta, następnie pracownik PKP w Bydgoszczy, w 1975 Spółdzielni Kółek Rolniczych w Złotniczkach k. Inowrocławia, 1975-1976 Stoczni Remontowej Nauta w Gdyni, 1976-1983 Kombinatu Metalurgicznego Huta Katowice w Dąbrowie Górniczej. Od 1979 w kontakcie z Kazimierzem Świtoniem. Latem 1979 zwolniony z pracy w HK, w grudniu 1979 przywrócony na mocy decyzji Sądu Pracy (Kazimierz Świtoń z WZZ był obecny na rozprawach); uczestnik zebrań WZZ, kolporter książek NOWej oraz pism niezależnych (m.in. „Robotnik”, „Opinia”, „Placówka”); kilkakrotnie zatrzymywany na 48 godz., rewizje w mieszkaniu.

29-31 VIII 1980 współorganizator strajku w KM HK, od 31 VIII 1980 wiceprzewodniczący MKS w KM HK, 11 IX 1980 sygnatariusz Porozumienia Katowickiego, od IX 1981 wiceprzewodniczący MKR przy KM HK/MKZ „S” Katowice. IX 1980 – 1981 współzałożyciel pism: „Wolny Związkowiec”, „Wprost”, „Pełnym Głosem” i „Wolność”. Od III 1981 członek regionalnego KOWzP, w V 1981 współorganizator marszu w obronie więzionych za przekonania; współzałożyciel sieci bibliotek wydawnictw niezależnych przy MKZ Katowice (Czytelni Związkowej w siedzibie MKZ przy ul. Stalmacha oraz w kilkuset zakładach pracy przy KZ „S”). Od III 1981 na własną prośbę na urlopie bezpłatnym.

12/13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Strzelcach Opolskich, od IV 1982 w Zabrzu-Zaborzu: hospitalizowany w Zabrzu w związku z zapaleniem zatok, następnie w sanatorium reumatologicznym w Ustroniu, zwolniony 12 XII 1982. W 1983 zwolnił się z pracy w KM HK, 1983-1984 rolnik we własnym gospodarstwie w Dębem k. Czarnkowa. Do VII 1984 wielokrotnie zatrzymywany na 48 godz. i przesłuchiwany.

1984-1992 na emigracji w USA; pracownik fizyczny; przewodniczący polonijnej międzynarodowej organizacji niepodległościowej Pomost w Teksasie. Od 1992 w Polsce, nauczyciel jęz. angielskiego w LO im. Janka z Czarnkowa w Czarnkowie, Pomaturalnej Szkole Leśnictwa w Goraju i Pomaturalnym Studium Informatyki w Lubaszu. 1996-2000 ponownie w USA. Od 2000 ponownie rolnik w Dębem, w 2008 pracownik skansenu w Wojewódzkim Parku Kultury i Wypoczynku w Chorzowie.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2009).

1980-1984 rozpracowywany przez Wydz. IIIA KW MO w Katowicach/p. V-1 RUSW w Dąbrowie Górniczej w ramach KE krypt. „Kontakty”.

autor opracowania: Tomasz Gonet

Andrzej Kampa

ur. 23 IX 1958 w Tarnowskich Górach. Absolwent ekonomii i zarządzania KUL (1997).

1973-1990 pracownik PKP Tarnowskie Góry, Oddział Elektroenergetyczny.

W „S” od 1980, współzałożyciel KZ, X 1980 – XII 1981 członek Prezydium KZ. VI-XII 1981 wiceprzewodniczący Podregionu „S” w Tarnowskich Górach. W 1981 współorganizator marszu głodowego w Tarnowskich Górach. W 1981 rzecznik grupy głodujących kolejarzy (strajk głodowy w obronie więźniów politycznych KPN).

Po 13 XII 1981 członek podziemnych struktur zakładowych, 1981-1984 skarbnik „S” w Dyrekcji Regionalnych Kolei Państwowych. 1981-1983 członek tarnogórskiego Komitetu Pomocy Rodzinom Internowanych przy parafii św. Józefa w Tarnowskich Górach.

1989-1990 wiceprzewodniczący KZ węzła PKP Tarnowskie Góry. 1990-1998 sekretarz ZR, 1998-2000 wiceprzewodniczący ZR, 2000-2002 członek Prezydium ZR. 1980-2002 delegat z PKP Tarnowskie Góry na WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 1995-2002 delegat na VII-XIV KZD. 1997-1998 współorganizator struktur regionalnych RS AWS, wiceprzewodniczący ZR RS AWS, 1998-2004 członek ZR RS AWS. 1990-1995 Prezes Fundacji na Rzecz Dzieci i Młodzieży Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. 1998-2002 radny Sejmiku Województwa Śląskiego I kadencji. 2000-2002 wiceprzewodniczący Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia.

1982-1984 rozpracowywany przez p. II RUSW w Tarnowskich Górach w ramach KE krypt. „Mściwy”, zdjęto z ewidencji 9 XI 1984.

Marek Kempski

ur. 13 III 1960 w Gliwicach. W 1979 ukończył Zasadniczą Szkołę Mechaniczną w Gliwicach, w 1983 wieczorowe LO w Gliwicach, w 1985 Pomaturalne Studium Górnicze w Zabrzu. Obecnie student UJ w Krakowie.

IX 1979 – III 1981 zatrudniony w Gliwickiej Fabryce Konstrukcji Stalowych w Gliwicach. W 1981 służba wojskowa przerwana ze względu na zły stan zdrowia. 1981-1989 pracownik KWK Sośnica.

Od 1981 w „S”. W 1981 członek KPN.

Od 1982 współpracownik „Manifestacji Gliwickiej”, następnie RKW. Od 1985 kolporter oraz współredaktor czasopisma „Wokół Nas”. W II 1989 uczestnik II Walnego Zgromadzenia Działaczy NSZZ „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu. W 1989 wiceprzewodniczący KZ.

1989-1997 oddelegowany do pracy w ZR. W II 1990 delegat na III WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, członek ZR. 1990-1992 członek Prezydium ZR odpowiedzialny za politykę informacyjną i kolportaż. Od 1992 wiceprzew. ZR, 1992-1997 (po śmierci Grzegorza Kolosy) przewodniczący ZR. Wielokrotny delegat na KZD. 1997-1999 wojewoda katowicki, 1999-2000 wojewoda śląski. Obecnie prowadzi działalność gospodarczą. Felietonista „Trybuny Śląskiej” i „Dziennika Zachodniego”.

Eugeniusz Kowalski

ur. 20 VII 1950 w Rogożu k. Nidzicy. Ukończył ZSZ w Płocku (1968).

1968-1970 zatrudniony w Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego Petrobudowa tamże, 1970-1972 elektryk w Przedsiębiorstwie Zaopatrzenia Rolnictwa i Wsi w Wodę Elwod w Olsztynie Placówka w Kętrzynie, 1972-1976 w Miejskim Przedsiębiorstwie Remontowo-Budowlanym w Giżycku, 1976 – I 1983 i V 1983 – 2001 w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej, Wydz. E-52 Sieci Elektryczne.

29-31 VIII 1980 uczestnik strajku w HK, członek Wydziałowego KS, łącznik WKS z Zakładowym KS; od IX 1980 w „S”; wiceprzewodniczący Wydziałowej KZ na E-52.

13-23 XII 1981 współorganizator strajku na E-52, wiceprzewodniczący KS. Od 1982 współpracownik podziemnego pisma „Wolny Związkowiec”, członek zespołu redakcyjnego, autor, drukarz, kolporter; 17 X 1982 po rewizji w domu zatrzymany, internowany w Ośr. Odosobnienia w Katowicach, 9 XII 1982 aresztowany, w I 1983 zwolniony z pracy, 28 III 1983 skazany wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Katowicach na 8 mies. więzienia w zawieszeniu na 2 lata, zwolniony; III-V 1983 bez zatrudnienia. V 1984 – 1989 działacz podziemia, do 1988 członek TKZ w HK; 31 VIII 1984 zatrzymany podczas demonstracji na 24 godz. Kilkakrotne rewizje w domu, m.in. 29 II 1985, wielokrotnie wzywany na rozmowy ostrzegawcze do RUSW w Dąbrowie Górniczej; 1986-1989 działacz KIK i Duszpasterstwa Ludzi Pracy w Dąbrowie Górniczej, współorganizator Mszy za Ojczyznę w kościele św. Antoniego, uczestnik spotkań działaczy podziemia w Krakowie-Mistrzejowicach. Współorganizator pomocy rodzinom represjonowanych. Od IX 1988 członek Grupy Inicjatywnej i Komitetu Organizacyjnego „S” w HK, od X 1988 przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydz. E-52, następnie członek Prezydium KZ, następnie wiceprzewodniczący KZ. 24-26 II 1989 delegat na II Zgromadzenie Działaczy „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie.

Od 1990 delegat WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, 1990-1993 członek ZR Śląsko-Dąbrowskiego; w 1990 delegat na II KZD, 1990-1994 członek KKR. W 1989 członek założyciel Dąbrowskiego KO, do 1994 członek Zarządu. 1990-1994 radny Miasta Dąbrowa Górnicza z listy Dąbrowskiego KO, członek Zarządu Miasta. 2001-2010 elektroenergetyk w Elektrociepłowni EC Nowa Sp. z o.o. w Dąbrowie Górniczej. 2007-2010 wiceprzewodniczący Zarządu Komisji Wydziałowej „S” w EC Nowa wchodzącej w skład Międzyzakładowej Komisji MOZ „S” ArcelorMittal Poland SA. Od VII 2010 na emeryturze.

9 IX 1982 – 1985 rozpracowywany przez RUSW w Dąbrowie Górniczej/WUSW w Katowicach w ramach SOS/SOR krypt. 7 nadzorowanej przez Wydz. VI Dep. V MSW, nast. w ramach SOR krypt. „Centrum”.

autor opracowania: Halina Żwirska

Stanisław Kruszyński

ur. 11 lipca 1950 r. w Łęgowie, pow. gdański. Technikum ekonomiczne w Tczewie (1969), absolutorium na wydziale teologicznym KUL (1975), w Holandii Akademia Administracyjna (1997) i studium diakonatu stałego.

Studia filozoficzne w WSD w Pelplinie (1969-1972) oraz teologiczne w KUL w Lublinie (1972-1975), od 1 VIII 1975 r. pracownik Księgarni św. Wojciecha w Lublinie. Uczestnik duszpasterstwa rodzin diecezji lubelskiej, duszpasterstwa akademickiego Ojców Dominikanów w Lublinie (o. Wiśniewski) i środowiska Pisma młodych katolików "Spotkania".

Rozpracowywany przez SB 1969-1987: SO Ciemnogród, SOR Kolporter, SOS Kłodobok, SO Zorza. Aresztowany 23 X 1975 r., skazany z art. 271 §1 k.k. na 6 miesięcy pozbawienia wolności za rozpowszechnianie fałszywych informacji (obrońca adw. Siła-Nowicki).

Po zwolnieniu z więzienia 23 IV 1976 bezrobotny, pomoc w gospodarstwie rolniczym teściów. Od 1 X 1976 r. kierownik antykwariatu "Bibliofil" Domu Książki w Opolu. Współpracownik KOR (Borusewicz). Zwolniony z pracy 14 I 1978 r. za przekazywanie pomocy finansowej dla ofiar wydarzeń radomskich 1976. Bezrobotny, pomoc w gospodarstwie teściów.

Od 1 VIII 1978 r. do 31 XII 1980 r. księgarz w Księgarni św. Jacka w Katowicach oraz katecheta młodzieży w parafii NMP Wspomożenia Wiernych w Katowicach-Wełnowcu w latach 1978-1981. Współpracownik Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (Czuma) i Wolnych Związków Zawodowych w Katowicach (Świtoń). 23 X 1980 r. członek-założyciel i sekretarz Klubu Inteligencji Katolickiej (KIK) w Katowicach.

Od 1 I 1981 r. do 13 XII 1981 r. kierownik działu prezydialnego i rzecznik prasowy MKZ Katowice, nast. Zarządu Regionalnego NSZZ "S" oraz redaktor "Wiadomości Katowickich", ul. Stalmacha 17 (przewodniczący Andrzej Rozpłochowski). Po I zjeździe delegatów 28 VII 1982 r. kierownik działu organizacji ZR Śląsko-Dąbrowskiego NSZZ "S", ul. Szafranka 2.

Internowany od 1 I 1982 r. do 19 XI 1982 r. w areszcie KW MO w Katowicach, następnie w zakładach karnych w Jastrzębiu-Szerokiej, Uhercach, Reszowie-Załężu i Nowym Łupkowie.

Od 1 XII 1982 r. do 18 VIII 1986 r. redaktor Wydawnictwa św. Jacka w Katowicach, kierownik sekcji historycznej KIK i działacz podziemnych struktur "S". Szykanowany przez SB, zwolniony z pracy w wydawnictwie. Od 20 VIII 1986 r. uchodźca polityczny w Holandii.

Na emigracji

Praca zawodowa: radca prawny w urzędzie miasta Ede oraz w regionalnej służbie nadzoru budowlanego ODDV w Ede, emerytura, nadal tłumacz przysięgły i sądowy.

Praca społeczna: inicjator współpracy kaszubsko-fryzyjskiej, działacz partii chrześcijańsko-demokratycznej CDA i chrześcijańskich związków zawodowych CNV, nadal pomoc prawna dla Polaków w Holandii, http://www.pomoc-prawna.nl/.

Praca religijna: stały diakon od 1-02-2003, duszpasterstwo migrantów Cura Migratorum, nadal Pogotowie duchowe, http://www.pogotowieduchowe.pl/ i duszpasterstwo Romów, https://www.pwin.nl/.

Oprac. SK

Zbigniew Kupisiewicz

ur. 19 IX 1957 w Przyrowie k. Częstochowy. Ukończył Technikum Elektroniczne we Wrocławiu (1977).

1977-1981 elektronik w Hucie Katowice w Dąbrowie Górniczej.

29-31 VIII 1980 uczestnik strajku w HK, przewodniczący Wydziałowego KS na Wydz. Walcowni Dużej, członek Prezydium Międzyzakładowego KS Huty; 11 IX 1980 sygnatariusz Porozumienia Katowickiego, członek Prezydium MKR, następnie do końca 1980 MKZ Katowice. Założyciel i pierwszy redaktor naczelny niezależnego pisma „Wolny Związkowiec”, do I 1981 oddelegowany do pracy w „S” i redakcji „Wolnego Związkowca”, od II 1981 społecznie. W I 1981 organizator I Ogólnopolskiego Zjazdu Redaktorów Prasy Związkowej w Dąbrowie Górniczej (na którym powołano Agencję Prasową Solidarności AS), w 1981 organizator wsparcia finansowego na działalność Wszechnicy Górnośląskiej, współpracownik edycji pierwszych nr. pism informacyjnych „S” RI Ziemi Rzeszowskiej na terenie Bieszczadów; w VII i XII 1981 delegat na I i II WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego.

13-23 XII 1981 podczas strajku w HK członek Strajkowego Kolegium Redakcyjnego „Wolnego Związkowca”, 23 XII 1981 zatrzymany na terenie HK, przewieziony do KM MO w Będzinie i Dąbrowie Górniczej, następnie przetrzymywany w AŚ w Katowicach, 5 I 1982 wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Katowicach skazany na 5,5 roku więzienia, w X 1982 po przywróceniu sprawy przez SN do pierwszej instancji zwolniony ze względu na stan zdrowia; X-XI 1982 hospitalizowany w Szpitalu Miejskim w Katowicach-Janowie. 1983-1989 uczestnik ogólnopolskich spotkań internowanych, Pielgrzymek Ludzi Pracy na Jasną Górę. 1983-1987 zatrudniony w Spółdzielni Kółek Rolniczych w Przyrowie, 1987-1989 w Gminnym Związku Kółek i Organizacji Rolniczych.

W IX 1989 przywrócony do pracy w HK. 1990-1994 radny Gminy Przyrów, 1990-1998 delegat na kolejne WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, 1994-1995 ponownie redaktor naczelny „Wolnego Związkowca”. 1999-2009 pracownik kolejno kilku spółek powstałych w wyniku restrukturyzacji i prywatyzacji HK, od 1 II 2010 pracownik ArcelorMittal Poland SA.

16 III 1981 – 21 V 1982 rozpracowywany przez Wydz. V-1 KW MO w Katowicach w ramach KE/SOS krypt. „Hubal”; 22 IV 1987 – 5 XI 1988 przez RUSW w Koniecpolu w ramach SOS krypt. „Redaktor”

autorzy opracowania: Robert Dyja, Halina Żwirska

Andrzej Wiktor Łogiewa

ur. w 1950 roku w m. Katowice

Pan Andrzej Łogiewa członek Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, który od sierpnia 1980 r. do 13 XII 1981 r. pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” w Przedsiębiorstwie Transportowo-Sprzętowym Budownictwa „TRANSBUD” w Katowicach-Brynowie. Wchodził także w skład Prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” Sekcja Transportu. W sierpniu 1980 r. stał na czele Komitetu Strajkowego w „TRANSBUDZIE”.

Po ogłoszeniu stanu wojennego kontynuował aktywność związkową.
Wiosną 1982 r. zainicjował wśród związkowców „Solidarności” zbiórkę pieniężną na poczet zakupu wieńca dla upamiętnienia górników Kopalni Węgla Kamiennego „Wujek” w Katowicach, poległych podczas pacyfikacji kopalni w grudniu 1981 r. W konsekwencji działań podjętych przez Służbę Bezpieczeństwa został w dniu 10 V 1982 r. zatrzymany i decyzją Komendanta Wojewódzkiego MO w Katowicach internowany. Przebywał w Ośrodku Odosobnienia w Zabrzu-Zaborzu. Internowanie uchylono w dniu 14 VI 1982 r.

Po zwolnieniu z internowania na przestrzeni lat 1982-1985 pozostawał w operacyjnym zainteresowaniu Służby Bezpieczeństwa w Katowicach.

Postanowieniem Prezydenta RP nr 219/2021 nadano Krzyż Wolności i Solidarności.

Instytut Pamięci Narodowej

Jan Malarek

ur. w 1948 roku w m. Niegowonice

Pan Jan Malarek w dn. 13 XII 1981 r. był organizatorem i przewodniczącym warsztatowego Komitetu Strajkowego w Zakładzie Transportu Kolejowego Huty „Katowice”. Za udział w strajku został zwolniony z pracy.
W latach 1981 – 1989 współpracował z podziemnymi strukturami Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” z Dąbrowy Górniczej.

Był założycielem NSZZ „Solidarność” Rolników Indywidualnych w Niegowoniczkach. Udzielał pomocy rodzinom aresztowanym i internowanym z terenu m.in. Chechła, Kluczy, Łaz, Okradzionowa, Niegowonic. Ponadto prowadził kolportaż nielegalnych ulotek, organizował transport papieru pozyskiwanego w celu prowadzenia działalności niepodległościowej.

Postanowieniem Prezydenta RP nr 94/2021 został nadany Krzyż Wolności i Solidarności.

Instytut Pamieci Narodowej

Jan Andrzej Michalak

Jan Michalak był jednym z inicjatorów powstania NSZZ „Solidarność” w Przedsiębiorstwie Transportowym Budownictwa Przemysłowego – „Transbud” w Chorzowie oraz współorganizatorem strajków solidarnościowo-ostrzegawczych, które miały miejsce m.in. 3 października 1980, 27 marca 1981 r. i 7 sierpnia 1981.

W okresie od kwietnia do grudnia 1983 r. brał udział w kolportowaniu nielegalnych ulotek i wydawnictw „Solidarności” oraz należał do nielegalnego związku tzw. „Krajówki Hutniczej” NSZZ „Solidarność”.

W związku z powyższą działalnością Pana Jana Michalaka Prokuratura Wojewódzka w Katowicach wszczęła postępowanie i na mocy jej postanowienia w dniu 6 stycznia 1984 r. Jan Michalak został tymczasowo aresztowany i osadzony w Areszcie Śledczym w Katowicach. W dniu 27 lipca 1984 r. Sąd Rejonowy w Chorzowie na mocy amnestii uchylił areszt tymczasowy Panu Janowi Michalakowi oraz umorzył postępowanie karne.

Postanowieniem Prezydenta RP nr 323/2018 został nadany Krzyż Wolności i Solidarności

Instytut Pamieci Narodowej

Alojzy Pietrzyk

ur. 31 III 1951 w Wiśle Wielkiej k. Pszczyny. Ukończył ZSZ w Mysłowicach (1968).

W 1968 pracownik KWK Jastrzębie, 1971-1995 KWK Zofiówka (1974-1990 Manifest Lipcowy) w Jastrzębiu-Zdroju.

28 VIII – 3 IX 1980 współinicjator, uczestnik strajku w KWK Manifest Lipcowy, członek KS; od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komisji Oddziałowej na Oddziale MD-4, od XII 1980 członek KZ „S”, przewodniczący Komisji Dyscyplinarnej; współorganizator miejskiego KOWzP w Jastrzębiu-Zdroju. W XI 1981 wybrany na przewodniczącego tajnego garnituru „S”, utworzonego na wypadek aresztowania KZ.

13-15 XII 1981 uczestnik strajku w KWK Manifest Lipcowy, w grupie osób kierujących strajkiem. 30 IV 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia w Katowicach i Zabrzu-Zaborzu, 23 VII 1982 zwolniony. W XI 1982 powołany na ćwiczenia do Wojskowego Obozu Specjalnego, nie stawił się, symulując chorobę wymagającą hospitalizacji. 17 VIII – 3 IX 1988 uczestnik strajku w KWK Manifest Lipcowy, wiceprzewodniczący MKS, zwolniony z pracy; od IX 1988 wiceprzewodniczący Międzyzakładowego Komitetu „S” Jastrzębie. Od IX 1988 uczestnik poufnych rozmów w Magdalence przygotowujących obrady Okrągłego Stołu i cd. rozmów podczas obrad. Od 25 IX 1988 członek KKW „S”, w X 1988 dokooptowany w skład RKW; 1988 – 11 IX 1989 przewodniczący Krajowej Komisji Górnictwa „S”. W X 1988 współorganizator manifestacji w Katowicach w obronie zwolnionych z pracy górników; przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Pomnika ku Czci Górników KWK Wujek w Katowicach Poległych 16 XII 1981 (przed jego rejestracją w sądzie).

Od 18 XII 1988 członek Prezydium KO przy Przewodniczącym „S” Lechu Wałęsie, od 3 I 1989 przewodniczący Międzyzakładowego Komitetu „S” Jastrzębie. W II 1989 uczestnik II Zgromadzenia Działaczy „S” Regionu Śląsko-Dąbrowskiego w Ustroniu-Polanie, przewodniczący RKW. II-IV 1989 uczestnik obrad plenarnych Okrągłego Stołu, w zespole ds. pluralizmu związkowego oraz przewodniczący zespołu ds. górnictwa. Od 29 IV 1989 członek Prezydium KKW „S”. 1990-1992 delegat na kolejne WZD Regionu Śląsko-Dąbrowskiego, przewodniczący ZR, delegat na KZD, członek Prezydium KK. 1991-1993 poseł RP z listy „S”, w 1993 członek Komisji ds. lustracji oraz tzw. Komisji antykorupcyjnej; wnioskodawca votum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej. 1993-2001 własna działalność gospodarcza. Od 2001 na emeryturze.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2008).

1988-1990 rozpracowywany przez Wydz. V-2/Inspektorat II WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. Czołówka.

autor opracowania: Przemysław Miśkiewicz

Jan Romański

ur. 4 VI 1950 w Gdańsku. Ukończył Technikum Górniczego przy Zespole Szkół Zawodowych nr 1 w Sosnowcu (1974).

1967-1974 zatrudniony w KWK Generał Zawadzki w Dąbrowie Górniczej, 1969-1971 zasadnicza służba wojskowa, 1974-1998 pracownik Przedsiębiorstwa Robót Górniczych w Katowicach. 1966-1969 mistrz Polski w zapasach. W XII 1970 w czasie służby wojskowej w jednostce w Mierzęcicach uczestnik protestu przeciwko odcięciu żołnierzy od informacji o sytuacji w kraju (uniemożliwiono im korzystanie z radia i telewizji); służbę wojskową przedłużono o 102 dni.

Od IX 1980 w „S”; przewodniczący Komisji Oddziałowej (Oddział Głębienia i Zbrojenia Szybów) w PRG; w VII 1981 delegat na I WZD Województwa Katowickiego.

13-14 XII 1981 uczestnik strajku w KWK Staszic w Katowicach (PRG wykonywało prace na terenie kopalni); 1983-1989 współpracownik prasy podziemnej, udostępniał mieszkanie w Sosnowcu na drukarnię oraz punkt kolportażu pism „Cios”, „Zrąb”, „Kilof”, „Solidarność Olkuska”, „Wytrwamy i Zwyciężymy”, 1984-1988 kurier w sieci kolportażu obejmującej Śląsk, Warszawę i Trójmiasto; wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany przez MO w Sosnowcu, Katowicach, Piekarach Śl., na terenie KWK Staszic, w Gdańsku i Sopocie, przeszukania mieszkania; w 1984 i 1986 skazany przez kolegium ds. wykroczeń na karę grzywny; IX 1988 – VII 1989 przewodniczący Tymczasowej Komisji Zakładowej „S” w PRG.

1989-1991 członek KO w Sosnowcu, pełnomocnik KO w Komisji Wyborczej tamże. VII 1989 – 1995 wiceprzewodniczący KZ „S” w PRG, 1995-2002 przewodniczący Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej w PRG; 1989-2002 członek Sekcji Krajowej „S” Górnictwa Węgla Kamiennego; 1989-2002 delegat na WZD, 1990-1994 na KZD. Od 1998 na emeryturze. Od III 2002 członek Koła Emerytów i Rencistów przy KZ „S” KWK Wesoła (od 2007 KWK Mysłowice-Wesoła). 1990-2001 w PC; 2001-2004 w PiS, współzałożyciel partii w Zagłębiu Dąbrowskim.

Wyróżniony m.in. Medalem Solidarności KWK Wesoła (2005).

28 II 1984 – 22 IX 1989 rozpracowywany przez p. V-2 MUSW w Sosnowcu w ramach SOS krypt. Garbus.

Encvklopedia Solidarności
Halina Żwirska

Andrzej Rozpłochowski

ur. 7 IX 1950 w Gdańsku-Oliwie. Ukończył Zasadniczą Szkołę Samochodową w Inowrocławiu (1968), mechanik samochodowy.

1968-1970 zasadnicza służba wojskowa, 1970-1977 pracownik PKP w Inowrocławiu, 1977-1983 Huty Katowice w Dąbrowie Górniczej.

29-31 VIII 1980 uczestnik strajku; od 31 VIII 1980 przewodniczący MKS w HK, następnie MKR z siedzibą w HK. 11 IX 1980 sygnatariusz Porozumienia Katowickiego. Od 24 IX 1980 przewodniczący MKZ „S” Katowice. We IX 1980 delegat na Ogólnopolskie Spotkanie Przedstawicieli MKZ-ów, od IX 1980 członek Prezydium KKP. W II 1981 współzałożyciel Krajowego KOWzP, od III 1981 członek regionalnych struktur KOWzP. Przedstawiciel „S” w Komisji ds. ustawy o związkach zawodowych. W VII i XII 1981 delegat na I i II WZD (Województwa Katowickiego) Regionu Śląsko-Dąbrowskiego; kandydat na stanowisko przewodniczącego Prezydium ZR (w 3. turze przegrał z Leszkiem Waliszewskim), delegat na I KZD, członek Komisji Programowej, członek KK. X-XII 1981 przewodniczący Miejskiej Komisji Koordynacyjnej „S” w Dąbrowie Górniczej.

13 XII 1981 internowany w Ośr. Odosobnienia w Katowicach, następnie w Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach, 23 XII 1982 przewieziony do Warszawy i oskarżony o „próbę obalenia siłą ustroju PRL”, przetrzymywany bez wyroku w AŚ Warszawa-Mokotów, zwolniony na mocy amnestii w VII 1984. 1984-1988 współpracownik RKW (podpisywał nazwiskiem oświadczenia); współpracownik RKK. Od 1985 członek Prezydium Polskiej Partii Niepodległościowej. Od X 1986 członek jawnej Tymczasowej Rady „S” w Regionie. Uczestnik uroczystości rocznicowych pod krzyżem przy KWK Wujek, 2-krotnie zatrzymany na kilka godz.

Od 1988 na emigracji w USA. Od 1988 pełnomocnik PPN na zachodzie. Publicysta „Horyzontów”, „Gwiazdy Polarnej” i „Nowego Dziennika”. Członek Americans For Independent Poland w Nowym Jorku oraz Instytutu im. Józefa Piłsudskiego. W 1993 otrzymał obywatelstwo USA. 1998-2006 własna firma, 2006-2008 pracownik firmy spedycyjnej DHL; od 2009 bezrobotny. W VIII 2010 wrócił do kraju.

Autor wspomnień Postawią Ci szubienicę... (2011).

Odznaczony przez Rząd RP na Uchodźstwie m.in. srebrnym Krzyżem Zasługi (1990). Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010).

30 XII 1980 – 27 XII 1989 rozpracowywany przez Wydz. III-A/V-1 KW MO/Inspektorat II WUSW w Katowicach w ramach SOR krypt. „Lider”.

autor opracowania: Przemysław Miśkiewicz

Janina Agnieszka Szymanowicz

ur. w 1950 roku w m. Lądek-Zdrój

Pani Janina Szymanowicz była działaczką opozycji antykomunistycznej w czasach PRL. Współtworzyła struktury NSZZ „Solidarność” przy Zespole Szkół Łączności w Gliwicach oraz pełniła funkcję przewodniczącej.
Po wprowadzeniu stanu wojennego oraz zdelegalizowaniu „Solidarności” Pani Janina Szymanowicz podjęła działalność w podziemnych strukturach związku. Nawiązała współpracę z nielegalnymi strukturami związkowymi zrzeszającymi nauczycieli z terenu Warszawy. Zajmowała się kolportowaniem prasy związkowej, ulotek oraz literatury bezdebitowej, które pozyskiwała z różnych regionów kraju. Były to m.in. takie pisma jak: „Manifestacja Gliwicka”, „PIK Podziemny Informator Katowicki”, „WiS Wolni i Solidarni”. Organizowała pomoc materialną dla represjonowanych działaczy opozycyjnych oraz ich rodzin.

Pani Janina Szymanowicz uczestniczyła w spotkaniach Duszpasterstwa Ludzi Pracy przy parafii pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Gliwicach, Duszpasterstwie Nauczycieli u OO. Dominikanów w Warszawie, Porozumieniu Duszpasterstw Nauczycielskich w Warszawie oraz Duszpasterstwie Nauczycieli i Wychowawców Archidiecezji Warszawskiej.

W latach 1983-1989 uczestniczyła w organizowaniu tzw. „Dni Kultury Chrześcijańskiej” w Gliwicach.
Z uwagi na wyżej opisaną działalność mającą na celu odzyskanie przez Polskę niepodległości i suwerenności oraz respektowania praw człowieka Pani Janina Szymanowicz w latach 1986-1989 podlegała kontroli operacyjnej prowadzonej przez Służbę Bezpieczeństwa PRL .

Postanowieniem Prezydenta RP nr 304/2018 został nadany Krzyż Wolności i Solidarności

Instytut Pamieci Narodowej

Józef Zajkowski

ur. 21 X 1952 w Lipinie k. Sokółki. Ukończył Szkołę Rzemiosł Budowlanych w Sokółce (1971).

1971-1974 pracownik Górniczo-Hutniczej Spółdzielni Mieszkaniowej w Chorzowie, 1974-1975 Bytomskiej Spółdzielni Mieszkaniowej w Bytomiu, 1975-1979 Zakładu Remontowo-Budowlanego Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego w Katowicach, 1979-1981 Miejskiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w Mysłowicach.

Od IX 1980 w „S”, przewodniczący Komitetu Założycielskiego w MPGKiM w Mysłowicach, od XII 1980 KZ; pełnomocnik MKZ Katowice ds. wyborów w komisjach zakładowych, od XI 1980 przedstawiciel mysłowickich struktur „S” w MKZ Katowice. 1980-1985 w KPN. Od II 1981 członek Regionalnego KOWzP w Katowicach, VII-XII 1981 przewodniczący. VI-VII 1981 zatrzymywany, karany przez kolegium ds. wykroczeń za kolportaż ulotek propagujących ideę wolnego, niepodległego państwa polskiego, 14 VII 1981 zatrzymany po wiecu w KWK Mysłowice, oskarżony o znieważenie PZPR, 13 VIII 1981 oskarżony o znieważanie organów władzy ludowej, 29 IX 1981 rozprawę odroczono pod presją demonstracji zorganizowanej przez „S” i KPN przed budynkiem Sądu Rejonowego w Mysłowicach. 21-22 XI 1981 uczestnik ogólnopolskiego zjazdu KOWzP w Radomiu, wybrany na przewodniczącego ogólnopolskiej struktury KOWzP.

Od 13 XII 1981 w ukryciu (m.in. w Chorzowie, Katowicach, Puławach, Lublinie, Piasecznie k. Warszawy i Mysłowicach), od IV 1983 poszukiwany listem gończym. 3 VIII 1983 powrócił do domu, 6 VIII 1983 zatrzymany na 48 godz., objęty ustawą abolicyjną. 1983-1984 zatrudniony w Mysłowickim Przedsiębiorstwie Budownictwa Przemysłowego, 1984-1987 w Przedsiębiorstwie Robót Budowlanych Przemysłu Węglowego w Katowicach. W 1985 współzałożyciel bractwa religijnego Dom Archikonfraterni Literackiej w Mysłowicach, współorganizator spotkań o tematyce narodowo-katolickiej, uczestnik akcji plakatowych i ulotkowych. 1985-1987 w Polskiej Partii Niepodległościowej, drukarz i kolporter podziemnego pisma „Bajtel”. W 1987 pracownik Spółdzielni Kółek Rolniczych w Jaworznie, 1988-1989 pełnomocnik Zarządu Spółki GS International w Katowicach.

W 1989 członek Mysłowickiego KO „S”, uczestnik kampanii wyborczej KO „S”. 1989-2003 pracownik MPGKiM w Mysłowicach, od 2003 Katowickiej Spółdzielni Mieszkaniowej. 1990-1994 radny Miasta Mysłowice z listy KO, 1998-2002 z listy KO, 2002-2006 z listy Komitetu Wyborczego Wyborców 2002 Plus, 2006-2010 z listy PiS. 1990-1999 w PChD, 1999-2002 w PPChD, 2002-2003 w SKL-Ruch Nowej Polski, od 2003 w Partii Centrum, od VI 2010 w PiS. Od 2000 członek Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Budownictwa w Katowicach.

1982-1989 rozpracowywany przez Wydz. III KW MO w Katowicach/p. III MUSW w Mysłowicach w ramach SOR krypt. „Prowokator”.

autor opracowania: Stefan Sarwa

Jacek Zommer

ur. 7 XII 1948 w Dąbrowie Górniczej. Ukończył Zasadniczą Szkołę Przyzakładową Dąbrowskiej Fabryki Obrabiarek (1965).

1962-1985 zatrudniony w DFO.

Od IX 1980 w „S”; przewodniczący Komisji Wydziałowej na Wydz. Obróbki Mechanicznej DFO, członek Prezydium KZ w DFO; redaktor pism KZ: „Informatora Solidarności” i „Wiadomości Solidarności”, prowadził własne audycje w zakładowym radiowęźle.

Po 13 XII 1981 wykonawca akcji wywieszania sztandaru „S” i plakatowania w centrum Dąbrowy Górniczej; 1982-1983 współorganizator drukarni, drukarz ulotek, do 1989 kolporter prasy podziemnej, m.in.: „Podziemnego Informatora Katowickiego”, „Wolnych i Solidarnych”, „Tygodnika Mazowsze”, książek. Od 1982 (we współpracy z ks. Henrykiem Danielewskim) przekazywał gliwickim grupom Solidarności Walczącej materiały poligraficzne przewożone w transportach darów z zagranicy. 1982-1985 wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany, m.in. w związku z rozbiciem grupy ulotkowej z Sosnowca. 1983-1985 wiceprzewodniczący Rady Pracowniczej w DFO. 1985-1990 zatrudniony w prywatnym zakładzie ślusarskim.

1989-1991 członek Dąbrowskiego KO „S”, współzałożyciel „Informatora” KO. Od 1990 zatrudniony w Związkowym Przedsiębiorstwie Zespołów Gospodarczych w Dąbrowie Górniczej (obecnie Przedsiębiorstwo Usługowe Maritex Sp. z o.o.), od 1999 oddelegowany do pracy związkowej, redaktor nacz. „Wolnego Związkowca” – pisma Międzyzakładowej Organizacji Związkowej „S” ArcelorMittal Poland SA.

13 X 1982 – 30 VII 1983 rozpracowywany przez Wydz. V KW MO w Katowicach w ramach SOR krypt. „Elektronik”.

autor opracowania: Halina Żwirska

Adam Żabicki

ur. 24 III 1947 w Rajcu k. Radomia. W 1978 ukończył Technikum Mechaniczne przy Hucie Zabrze.

1961-1982 pracownik Huty Zabrze.

Od IX 1980 w „S”, członek Komisji Wydziałowej „S” w zakładzie pracy.

Po 13 XII 1981 w ukryciu, członek TKZ „S” w Hucie Zabrze. Od II 1982 współpracownik redakcji i kolporter pisma Miejskiego Komitetu Oporu „S” w Zabrzu „Bibuła”. W V 1982 internowany w Ośr. Odosobnienia Katowicach, Zabrzu-Zaborzu, Grodkowie i Uhercach, zwolniony 11 XII 1982; zwolniony z pracy. 20 XII 1982 aresztowany za kolportaż ulotek, umieszczony w AŚ w Katowicach, 13 II 1983 skazany przez Sąd Śląskiego Okręgu Wojskowego na sesji wyjazdowej w Katowicach na 1 rok więzienia w zawieszeniu na 2 lata, zwolniony z aresztu. 1983-1989 kolporter podziemnych wydawnictw na terenie Pyskowic, Gliwic i Będzina. 1983-1984 pracownik firmy polonijnej Stol-Mar, 1984-1986 prywatnego zakładu kotlarskiego w Gliwicach, w 1986 zakładu ślusarsko-mechanicznego tamże. Od 1987 własna działalność gospodarcza (usługowo-produkcyjna).

1999-2001 w RS AWS.

Od 26 V 1982 rozpracowywany przez p. V MUSW w Zabrzu w ramach SOS krypt. Dziennikarz”.

Źródło: Encyklopedia Solidarności